73
سلام
صدای منو از سر کلاس ارتوپد میشنوید
خسته .له .داغون...
بی انگیزه...کلا همه چی :(
چند روز دیگه امتحان ایمونو داریم...خبر مرگش اینقدر سخته که نگو
حالا یه پاورش مونده از اون قبلی هام هیچی یادم نیست:|
خیلی همه چی برام یکسان شده...دلم چیزای خوب خوب میخواد
روزای خوب خوب...
میدونم خودم باید بسازم روزای خوبمو ولی هر کاری میکنم باز از این سیکل خسته کننده خارج نمیشم.
من خسته است:(
به به سلام! بابا از این طرفها،فکر کردم طلاق دادی اینجا رو!
این طور بی انگیزه نبینمت،فکر می کنم یه کم به خودت سخت گرفتی،البته این جور یکنواختی و بی انگیزگی خصوصا در سالهای اول و دوم طبیعیه..یکی از دلایلش این می تونه باشه که یه سری از سرگرمی ها و عاداتی که قبلا داشتی و برات جالب بوده رو به مرور گذاشتی کنار و چیزی رو جایگزینش نکردی...می دونی،آدم دلخوشی می خواد،یه روزگاری در یه سنی این دلخوشی یه عروسکه،در یه سن دیگه دوستای مدرسه و شنیدن آهنگه،در سنین بالاتر داشتن کار و تعامل اجتماعی با دیگرانه...به نظرم یه کم به خودت برس...ببین با دیدگاه الانت چی سازگارتره و آرومترت می کنه،همون رو انجام بده
نخواستم خدای نکرده نصیحت کنم ها،من هم سال دوم دانشگاه به شدت دچار روزمرگی شده بودم،من با حضور در کلاس ورزش و انتخاب یه رشتۀ ورزشی و ادامه دادنش مشکلم رو حل کردم...به تو هم ورزش رو پیشنهاد می کنم،اگه با انگیزه و پیگیرانه دنبال بشه خیلی اثرات مثبت روحی روانی داره...
مواظب خودت باش،بعد از مدتها یه خبر ازت گرفتم خوشحال شدم،بی خبر که می ری،ولی بی خبرنیا اقلا بدونیم هستی و بهت سر بزنیم...مواظب خودت باش
سلااام بر آقای سوداگر عزیز
نه ی خورده سرد شدیم ولی هنوز در حد طلاق نیست:))
دقیقا... چقدر مثالتون قشنگ بود.مشکل منم همینه که اون دلخوشی رو کم دارم.
اره اتفاقا منم کلاس ورزشی ثبت نام کردم... اونو میرم وقتم پر میشه خیلیم روحیه مو بهتر کرده ... گاهی وقتا ادم به نفعشه که اصلا تایم خالی نداشته باشه :))
حتمااا.منم از دیدن کامنتتون خیلی خیلی خوشحال شدم.شماهم همینطور